Gereke van Hielkema, reis naar Tanzania

Afgelopen november ben ik op uitnodiging van Herman Hendricks naar Kilangala afgereisd om daar aanwezig te zijn bij de opening van de Ineke Alberda `schule` (school) .Toen ik de school voor het eerst zag was ik onder de indruk van de aandacht en de netheid die het uitstraalde. Alles zag er mooi en verzorgt uit. Maar dat is alleen de buitenkant, wat ik vooral indrukwekkend vond was het enthousiasme van de kinderen zelf, om naar de school te komen. 1,5 a 2 uur voordat de school begon, stonden er al kinderen te wachten. En sommige kinderen lopen elke dag 2 uur heen en terug om naar school te kunnen komen.  De school is een hele verbetering voor Kilangala en omgeving

Ook de leraren leken heel bekwaam en kwamen erg zorgzaam over. Zo zag ik op een ochtend twee albino kinderen zonder hun pet aankomen bij de school. Waarop de leraar direct actie ondernam om petten voor hen te regelen om ze zo te beschermen tegen de zon.  

De dag zelf van het feest was tot in de puntjes voorbereid en verzorgt. De kinderen hadden allemaal dansjes en liedjes ingestudeerd. Erg indrukwekkend en een verrijking voor mezelf om meegemaakt te hebben. Iets wat ik mijn leven niet zal vergeten. 

Gereke van Hielkema

Nelleke Nieuwenhuis, reis naar Tanzania

Het is 13 november 2019. Het gonst van de bedrijvigheid in Kilangala. Vandaag is de dag dat de school overgedragen wordt aan de overheid.

14 jaar is er gewerkt aan het ontwikkelen van een lagere school in het dorp met huizen voor de leerkrachten en ook de opleiding tot leraar is in sommige gevallen gesponsord. De dagen ervoor wordt er ook hard gewerkt aan de voorbereidingen van het grote feest.

9 jaar geleden was ik ook in Kilangala om daar 3 maanden als vrijwilliger de (toen nog) 4 leraren van de kleuterschool te ondersteunen en deel te nemen aan alles wat zich afspeelt in dagelijkse leven in Kilangala. Een belevenis om nooit meer te vergeten. En nu na 9 jaar weer terug. En wat is er veel , ten goede, veranderd. Het dorp is meer ontsloten van de buitenwereld door de asfaltering van de hoofdweg. Wat een vooruitgang! En er is elektriciteit, ook een hele aanwinst.

De grootste verandering is toch de school. Waren er toen nog 3 lokalen nu staat er een volledige lagere school , een prachtig speelterrein met speeltoestellen. Alle klassen hebben meubilair. Op steenworp afstand zijn huizen gebouwd voor de leraren en hun gezinnen.

En nu is het moment daar; de school is klaar en op Ineke Alberda haar verjaardag, wordt de school overgedragen aan de overheid. Een emotioneel moment. We worden opgehaald door alle leerlingen die ons toezingen, er zijn toespraken, dansgroepen, onthulling van de plaquette en natuurlijk heerlijk eten voor alle 800(!) mensen. Kortom; feest!!

Ik kijk terug op een mooi feest maar ik heb ook zeker weer genoten van de bewoners van Kilangala en met alles wat hen bezig houdt. Mooie spontane ontmoetingen, de rust maar ook de kalme moed om dingen te bereiken. 

Nelleke Nieuwenhuis

Gerda Bak, reis naar Tanzania

Reis naar Tanzania –Kilangala 6 nov.-20 nov.2019

Het is prachtig om te zien wat we met stichting ProTanz en alle sponsors voor elkaar hebben gekregen.

Ik was toen ik de school zag geëmotioneerd en trots dat het is gelukt om in 13 jaar een prachtige kleuterschool en basisschool te bouwen en dat de kinderen zo blij zijn, dat is geweldig.

We werden op 13 november opgehaald op de dag dat Ineke jarig zou zijn om de school over te dragen aan de overheid bij het huis van Herman  door een erehaag van schoolkinderen die een prachtig lied zongen naar de school en feestterrein geleidt.

Wat een emotie geeft dat maar ook blijdschap dat wat Ineke is begonnen nu af is.

De reis was geweldig en het doel is bereikt.

Iedereen bedankt voor alle giften die wij mochten ontvangen.

Ik ben blij dat ik ben geweest en met eigen ogen hebt gezien dat naar school gaan voor kinderen overal in de wereld belangrijk is.

En dat het voor de kinderen in Kilangala het verschil maakt om verder te komen in hun leven en toekomst.

Gerda Bak

Herman Pasveer, reis naar Tanzania

Mijn goede vriend Herman Hendricks vroeg me ergens in mei om weer mee te gaan naar Tanzania. In 2016 waren we daar ook samen en dat was een rijke ervaring die tot op de dag van vandaag doorwerkt. Daar wilde ik wel meer van. En ik bemerkte een aarzeling. Wat ging ik daar dan doen? Wat is mijn betekenis daar? Toen ik daar met Herman over sprak, bracht hij het element ‘getuige zijn’ in. Dat heeft mij het kleine zetje gegeven om in het vliegtuig te stappen met het voltallig bestuur van Stichting ProTanZ.

Het werd een geweldig weerzien met dat prachtige land en met de prachtige mensen in Kilangala. En de veranderingen waren in mijn beleving groot. Er was iets met de lichtheid. Niet alleen door de elektriciteit die daar nu – met wat uitval af en toe – is.

De uitgebreide schoolgebouwen die daar nu – goed in de verf  – staan, de huizen voor de onderwijzers, de met handkracht aangelegde terrassen en speelvelden met speeltoestellen en doelen, de nieuwe schoolpoort van de Ineke Albada school. Dit alles zat in mijn beleving ook in de mensen. Trots dat dit allemaal bereikt is. Dat er een basis ligt waarop voortgebouwd en geschoold kan worden.

Licht. 

Reken er maar op dat dit gevierd is na dagen van voorbereiding. De mannen hebben koeien geslacht. De vrouwen bereidden daarmee een overvloedig feestmaal voor honderden kinderen en genodigden. Onder een speciaal voor de gelegenheid opgericht overdekt podium onder de felle zon vond de officiële overdracht plaats van de Ineke Alberda school aan de overheid voor een groot publiek. Dans en zanggroepen trokken daarna voorbij. met geweldige, vaak door slagwerk begeleidde optredens. Uitreiking van diploma’s.

Eten, drinken, dansen. Om nooit meer te vergeten.

In mijn beleving beweegt de school en alles wat daar bij hoort nu meer van een project van bouwen naar proces van afstand, verbinding en vertrouwen. 

Herman, geweldig dat ik getuige mocht zijn.

Herman Pasveer

 

 

Herman Hendricks, reis naar Tanzania

Kilangala, Woensdag 13 november 2019, de grote dag heeft plaatsgevonden

De ‘Ineke Alberda’ School: de kleuterschool en de basisschool, met alles wat daar aan toebehoort:

    • een kleuterschool met 4 klassen,
    • een lagere school met 10 lokalen,
    • stoelen, tafels, banken, kasten,
    • een keuken,
    • toiletten,
    • 7 schoolmeesterhuizen,
    • water- en elektravoorziening,
    • een grote schoolakker voor voedsel ten behoeve van de kinderen,
    • speel- en sportvelden,
    • een heuse speeltuin,
    • toegangsweggetjes met bomenaanplant,
    • een waterkering tegen regen/modder/stromen uit de bergrug,

En alles dat wij hier nog vergeten mochten zijn, is tijdens een groot feest officieel overhandigd, ‘teruggegeven’, aan de bevolking en de plaatselijke en regionale, educatieve, Overheden.

Hiermee is dit project een officiële Tanzaniaanse School geworden en valt daarmee geheel onder Tanzaniaanse wetgeving en verantwoordelijkheid. In principe is onze bemoeienis teneinde. 

Dit is als Stichting ProTanZ onze bijdrage geweest aan de taak die wij meer 13 jaar gleden op ons genomen hebben, zoals de statuten van onze stichting ons opdroegen: de bevordering van de educatie in het gebied ten noorden van Sumbawanga in de provincie Rukwa, Tanzania.

Met dank aan al onze sponsors en vrijwilligers in Nederland kon niemand 13 jaar geleden bevroeden dat in samenwerking met de missie-leiding, KVTC, en de plaatselijke bevolking in Kilangala, -dat door deze coöperatie- zo’n prachtig scholenproject zich kon ontwikkelen, die de naam draagt van de stichtster Ineke Alberda. (Overleden 15 maart 2006, Kilangala, Tanzania).

Nee, niemand kon dit bevroeden want dit project is niet statisch geweest, geen exportartikel van een Nederlandse school naar een klein dorpje ergens in Afrika, nee, de school is ontstaan uit de vraag die daar aanwezig was, naar de mogelijkheden die daar aanwezig waren. Daaruit is deze school gegroeid, als een ‘groeidiamant’: ieder jaar, of paar jaar, kwam er een gedeelte bij, al naar gelang de behoeften en de mogelijkheden in Nederland als in Kilangala waren. Ook is al gaandeweg het contact met de Overheid gezocht omdat wij niet eeuwig ter plekke moet willen blijven zijn, maar dat het ‘ownership’ hoort, waar het zijn moet: aldaar.

Natuurlijk zijn wij als bestuur dankbaar en ontroerd, (en natuurlijk ook wel een beetje boel trots) dat ondanks veel tegenslag, en vooral ook dankzij de samenwerking, deze prachtige school ontstaan is. Eigenlijk beseffen wij het nog nauwelijks!  Daarom kunnen wij nu ook niet uitgebreide beschouwingen leveren, het is ons als bestuur soms zwaar te moede. Dit te meer daar wij juist rondom deze tijd, zelf, in ons persoonlijke levens moeilijke tijden meemaken. Wij gedenken ook het verlies van onze penningmeester Hans Oosterhoff die enkele maanden geleden overleed. Daarom zal u elders op de site enkele persoonlijke indrukken lezen van de deelnemers aan de reisgroep die bij de overdracht aanwezig waren. Ook de mijne.

Namens het bestuur,
Herman Hendricks, coördinator

 

De horizon is aangebroken

Meer dan 13 jaar zijn wij betrokken geweest in Kilangala, Tanzania.

Wat begon als een eenvoudige kleuterklas met 16 kinderen, is in die 13 jaar uitgegroeid tot een scholencomplex bestaande uit een grote kleuterschool, een lagere school met 10 lokalen, 7 schoolmeesterhuizen, speelvelden en speeltuin, een schoolakker, toiletgebouwen en een keuken. Op de Ineke Alberda school, zitten nu zo’n 500 kinderen en dat in een gebied waar voorheen geen onderwijs was.

Vrijwel ieder jaar kwam er een gedeelte bij: een of 2 lokalen of een schoolmeesterhuis. En ieder jaar zagen we in gedachten aan de horizon de contouren opdoemen van hoe het eens zou worden.

En nu is het zover: volgende week gaan wij naar Tanzania toe en op 13 nov. [de verjaardag van Ineke] wordt de gehele school overgedragen aan de Tanzaniaanse overheid. Dan nemen zij officieel de gehele verantwoordelijkheid van de school over.

Nu ik dit schrijf begint het besef pas tot mij door te dringen dat de horizon waar wij zolang naar uitzagen eindelijk is aangebroken. De blauwdruk is realiteit geworden. Ik kan het bijna niet geloven.

Er is zoveel werk verzet door het bestuur van ProTanZ, maar wij konden het niet zonder alle hulp die wij ontvangen hebben.

Uiteraard zullen wij u van de komende gebeurtenissen verslag doen.

Namens het bestuur van ProTanZ

Herman Hendricks, coördinator

Een groot verlies voor ProTanZ

Een groot verlies voor ProTanZ

Eigenlijk heel plotseling is onze penningmeester Hans Oosterhoff overleden. Hij was al een tijdje onder behandeling van diverse artsen, maar als je vroeg: hoe gaat het nu, Hans, dan wuifde hij altijd zijn kwalen weg, het ging allemaal zijn gangetje wel. Maar dan opeens is hij er niet meer: 26 juli 2019 overleed hij. Een grote schok.

Schrijnend is het ook dat hij net niet meer ons einddoel, de overdracht van de Ineke Alberda Scholen, in Kilangala, Tanzania, aan de Tanzaniaanse overheid, zal meemaken.

Wij verliezen als bestuur niet alleen een innemend mens, een trouw mens, altijd beschikbaar, maar ook een zeer kundige penningmeester, die nauwgezet onze financiën verzorgde.

Als je zo’n iemand, die altijd voor je klaarstond, er niet meer is, dan besef je pas wat een mens voor je betekent.

Wij zijn Hans zeer dankbaar voor al zijn werk dat hij voor ProTanZ deed.

Herman Hendricks, coördinator ProTanZ

Er gebeurt veel op de ‘Ineke Alberda Scholen’

Er gebeurt veel op de ‘Ineke Alberda Scholen’. Op de lagere school wordt ieder jaar een nieuwe klas in gebruik genomen. Dit jaar (2018) is dat klas 6 door groep 6. Volgend jaar hopen wij dat klas 7 geopend kan worden. In 2013 werd officieel klas 1 in dienst gesteld. Bij een nieuwe klas hoort ook een nieuwe leerkracht. Ook die is er dit jaar gekomen. Er zijn nu in totaal 6 leerkrachten op de lagere school, waarvan er een steeds op studie is.

leerkrachten lagere school 1
leerkrachten lagere school 1

leekrachten beide scholen
leerkrachten beide scholen

 

Op de kleuterschool is ook een nieuwe onderwijzeres gekomen . zij vervangt meester Christoffer, die elders werk heeft gevonden. De nieuwe juf bevalt goed. Zij doet ook mee aan het onderwijsprogramma dat wij voor de onderwijzers van de kleuterschool verzorgen om hun middelbare school certificaat te halen.

nieuwe onderwijzeres kleuterschool
nieuwe onderwijzeres kleuterschool


leerkrachten kleuterschool

Er wordt ook druk gebouwd. Op de laatste 3 staffhouses wordt nu het dak gelegd. Op de foto is men bezig de dakspanten aan te brengen. Als deze 3 huizen klaar zijn dan zijn alle woningen voor de leerkrachten van de lagere school voltooid.

dakspanten op huizen
dakspanten op huizen

Een leuke ontmoeting

Een tijdje geleden had ik een leuk gesprek met een ouder echtpaar in lijn 9 naar de Middenweg in Amsterdam. Nu ja, ouder? Een paar jaar ouder dan ik. Na een tijd  krijgen we het, via het werk dat je deed, over ProTanZ en dus over het ‘Ineke Alberda’ Scholenproject in Tanzania. Zij werden er heel enthousiast over en wilden er alles over weten. Zij vonden ook dat kleinere projecten zoals het onze een veel groter impact heeft dan die giga- instellingen, waarbij je niet weet  waar je geld blijft.

Zij zouden nog iets storten op onze rekening, maar dat heb ik nog niet na kunnen kijken.

In ieder geval, fijn, dat mensen zo mee willen denken en nog enthousiast kunnen zijn.

En zo fijn, zo’n onverwacht gesprek op een zondag in lijn 9 te Amsterdam.

Volop bezig met de actie ‘De laatste slag’

Deze week zijn we volop gestart met de actie ‘De laatste slag’. Hiermee willen we in één keer alle benodigde gelden bijeenbrengen om de ‘Ineke Alberda Scholen’ in een keer geheel te kunnen voltooien. Dit is dus meteen de laatste keer dat wij geld inzamelen voor het scholenproject in Kilangala, Tanzania.

Mocht u de ‘Ineke Alberda Scholen’ een goed hart toedragen of vindt u het gewoon een sympathiek project, dan staat het u vanzelfsprekend vrij om een bedrag te storten op onze bankrekening.

Wij verwachten dat het gehele project in 2019 voltooid zal zijn.