Laatste nieuws voor ik naar huis kom…

Gisteravond vergadering met Mozes en de leraren van de kleuterschool. Wat is het toch een groep fijne mensen die zich echt betrokken voelen bij de school en het belang zien dat kinderen een goede kans krijgen. Ze willen ook doorgeven dat zij zelf zo’n goede kans hebben gekregen en die ook benut hebben. De kleuterschool en nu de ontwikkeling van de lager school beschouwen ze echt als uniek. Ook voor Mozes is onderwijs, educatie , een droom die nu gestalte heeft gekregen en gaat krijgen (hoop ik) in de voltooiing van de basisschool.

Ja, aan die basisschool zitten heus nog wel haken en ogen maar het is niet onmogelijk daar mee door te gaan. In tegendeel: het heeft alle kans van slagen. Natuurlijk is het financiële plaatje daarbij het belangrijkst. Woensdag en donderdag ben ik naar Kipande geweest en heb ik de lagere school bezocht. De school heeft zo’n duizend leerlingen die in een zevental klassen moeten worden ondergebracht. Ik heb ook de toiletten in ogenschouw genomen (temeer daar we daar o.a. morgen over gaan vergaderen, de toiletten voor de school in Kilangala): erbarmelijk! De lagere school in Kilangala zal echt een zegen zijn doordat het de school in Kipande meer ruimte zal geven. De school is in 1976 in gebruik genomen, maar sindsdien is er weinig meer aangedaan. De ruiten zijn verdwenen of er zijn alleen nog gevaarlijke scherven (ik heb alles op foto’s staan). Wat leuk is, is dat ik nu alle kinderen op de foto heb genomen die, sinds Ineke en Christoffer met de kleuterklas zijn begonnen, op school zijn geweest. Het zijn er wel een stuk of 60 (ik heb ze nog niet geteld) en de oudsten zitten nu in de derde klas.

Ineke en ik zijn precies 4 jaar geleden hier gekomen (begin februari 2005) en de kleuterklas is half januari 2006 van start gegaan. De school draait nu een jaar fantastisch. Natuurlijk staat ieder jaar op zichzelf en bieden behaalde resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst, maar ik heb alle reden om aan de betrouwbaarheid en inzet van de leraren niet te twijfelen. ook aan de ouders ligt het niet: de ouders zijn zeer betrokken. Opleiding en scholing wordt nu als zeer belangrijk gezien, dat is een enorme vooruitgang. Gister kwam een vader uit Kipande met zijn dochtertje. Zij was niet op de foto gekomen en dat wilde hij wel graag. Wij maken vaak het grapje, bij wie het vandaan komt weet ik niet meer, dat de toekomstige president van Tanzania misschien wel van de Ineke Alberda School komt.

De kinderen gaan graag naar school. De week nadat de school weer begonnen was, scholen beginnen hier in januari, zag ik steeds groepen kinderen nog al heel vroeg in hun groene uniformpjes weer naar Kipande vertrekken. Ik vroeg of er geen toezicht was, maar dat was niet de oorzaak: het waren de kinderen die nu naar de lagere school in Kipande moesten, maar gewoonte getrouw naar Kilangala waren gelopen (daar kreeg je ook pap, dus wat zou je in Kipande doen). De eerste schooluren gebeurt er ook vaak wat anders: de kinderen weten (nog) niet hoe ze naar de wc moeten, dus zoeken ze naar een plaatsje (soms in de hoek van de klas, soms buiten) waar zij hun plas kunnen doen. Zij worden dan begeleid naar de toiletten: binnen een paar dagen weten ze dat ze de wc moeten doortrekken en vinden ze het helemaal niet eng meer. Thuis zijn de meesten gewend om op een andere manier hun behoeften te doen.

Morgen hebben we de laatste besprekingen over de huizen voor de leraren. De tekening en de prijs die ik van mr. Zumba, het hoofd van de ambachtsschool kreeg, waren veel te hoog. Ik begrijp die man (en niet alleen die man) soms niet. Morgen gaan we discussiëren over de prijs voor een huis en de eerste toiletten voor de lagere school. Een huis bouwen moet haalbaar zijn voor 5000 euro, hoger ga ik ook niet. We zullen zien. Woensdag wil ik naar huis gaan met het volledige plaatje. het zal hard werken worden om het benodigde geld bijeen te krijgen.

Vele mensen vragen naar wilde dieren: die zijn hier niet, behalve slangen. Charly is gebeten door een slang, maar had gelukkig nieuwe laarzen. Op mijn erf heb ik 2 kleine zwarte slangen gevonden en een in mijn wc op de drempel van mijn slaapkamer (gelukkig ook klein). Verder is het de mierentijd, gelukkig heb ik ze nog niet in huis zoals vorig jaar. Voor iedere mierentype hebben ze een eigen naam: sisimizi zijn kleine mieren, siafu iets grotere en rode mieren hebben een andere naam.

Ik ga dit nu opslaan en versturen…

Nieuws 4

De laatste week in Kilanga. Vandaag over 14 dagen hoop ik weer thuis te zijn. Volgende week rijden Mozes en ik naar Dar es Salaam en de week daarop vlieg ik. De brief naar de overheid om een registratie voor de Ineke Alberda lagere school te krijgen is in concept klaar en gaat deze week de deur uit. Het moeilijkste punt in alles is dat de leraren een huis van de school krijgen. Deze week, vandaag waarschijnlijk, hoor ik de prijs. Ik ben benieuwd of alles te financieren is, juist nu overal in de wereld zo’n crisis is. Ik ben niet zo op de hooogte van het wereldnieuws (heb wel de inaugeratie van Obama gezien (maar van Nederlandse mensen uit Kipili (Bert en Marjo) hoorde ik gisteravond dat de crisis nog lang niet voorbij is. Ik heb vannacht in sumbawanga gelogeerd want ben bezig om mijn verblijfsvergunning weer te verlengen, maar alles zou vandaag klaar zijn. Tutaona: wij zullen zien.

Het plan voor de school is goed. ieder jaar levert de kleuterschool 40 leerlingen af. De oogst van dit jaar zou dan meteen door kunnen naar de eerste klas van de lagere school. Er zijn nu drie klassen in een ver gevorderd stadium, dus als ieder jaar een klas afkomt kunnen we in 7 jaar de school af hebben. De grond is gereserveerd, ook voor de huizen van de onderwijzers; het is een echt mooi complex. We kunnen echt planmatig werken, hoe bestaat het. Probleem vormt nog steeds de financiering. Thuis moet ik dus goed met mijn bestuur spreken hoe we dit gaan aanpakken en oplossen.

De kleuterschool draait inmiddels weer naar behoren. in total zitter er 100 leerlingen op. Drie ochtend klassen en een middag klas. Vorige week was er een malaria onderzoek. Van de 100 kinderen blijken er 10, dus 10 procent in meer of mindere mate malaria te hebben: zij krijgen een kuur. Het zijn natuurlijk maar momentopnamen, maar malaria is hier onder de mensen en vooral bij kinderen (hoewel dit niet een echt malaria gebied is) toch een van de belangrijkste doodsoorzaken. Preventief werken is wel van belang. De ouders zijn heel trots op de kleuterschool en de lagere school zal voor heel veel mensen een uitkomst zijn. 

Is mijn reis geslaagd? Afgezien wat de prijs van een leraarhuis zal zijn, vind ik dat we nu weten waar we aan toe zijn. Natuurlijk kan de overheid nog dwarsliggen, maar iedereen verwacht dat van die kant geen echte problemen komen. De streek van Kipande is zelf voor begrippen hier een overcrowde school; de school staat slecht bekend, ze zeggen dat de lagere school in Kilangala voor de overhei een geschenk uit de hemel is en er ligt een prachtig plan dat enorm goed op elkaar aansluit. Ik denk dus wel dat het doel van deze reis gehaald is. Ik heb de benodigde contacten gelegd, het plan is klaar.

Wat de beslissing echter zal zijn is nog wel de vraag. Het plaatje wordt in ieder geval duidelijk.

Nieuws 3; School nu officieel

Lieve allemaal,

Eindeleijk is het dan zover dat er een bericht van mij komt uit Tanzania. Om maar met vandaag te beginnen. Vanochtend zijn alle kinderen van de school Ineke Alberda geprikt op malaria. dit kan dankzij een gift van mijn huisarts of liever zijn praktijk (ik moest aan mijn eigen schooltijd denken als de schoolarts kwam). Daarna naar sumbawanga om naar het internetcafe te gaan. want eigenlijk heb ik op gister gewacht met dit stukje te schrijven. Helaas is mijn computer kappot gegaan dus ik schrijf dit maar rechtstreeks uitr mijn hoofd.

Herinnert u zich nog dat ik als mijn belangrijkste doel van dit bezoek aan Kilangala had gesteld om contact met de overheid op te nemen over de mogelijke registratie van de in aanbouw zijnde eerste fase 3 klassen van de lagere school. Dankzij Mozes (die overal de weg weet) hadden we gister een afspraak in de districtshoofdstad Namnayere (60 km de andere kant op dan Sunbawanga, de hoofdstad) met de hoogste baas op onderwijsgebied, een vrouw (heel veel hoge functionarissen zijn hier trouwens vrouwen). Helaas bleek zij niet aanwezig te zijn vanwege een onverwachts bezoek van een functionaris van de leidende staatspartij. Nu kregen wij de op een na hoogste functionaris te spreken, ook een vrouw. Ik moet zeggen dat dit een kordate tante was die van wanten wist; ze was heel duidelijk. Ik ben haar naam natuurlijk even kwijt, dus noem ik haar maar ’tante’.

Uiteindelijk kwam het gesprek er op neer dat de overheid de nieuwe school wil registreren als een officiele Tanzaniaanse lagere school (shule ya msingi, de naam betekent ook basisonderwijs). -de naam ‘ alberda voor de school’ is geen probleem. -het maximale aantal leerlingen per klas zal zijn 40. (45 is het officiele maximum, maar in kipande zijn er 1000 leerlingen en 9 leerkrachten). -de overheid zal de leerkrachten betalen. -wij hebbn geen invloed op de benoeming maar er komen goed opgeleide leerkrachten. -de kinderen die door de kleuterschool worden ‘afgeleverd’ (met de middagklas erbij ook in het totaal 40) kunnen doorstromen naar de eerste klas van de lagere school, zodat de opleiding helemaal het stempel ‘ineke alberda’ krijgt. dus van het eerste jaar kleuterschool t\m het laatste jaar lagere school 10 jaar. – de overheid steunt het hele project -in een latere fase zou ook de kleuterschool in het overheidscircuit kunnen worden opgenomen als wij dat willen.. Deze tante was duidelijk: ze wilde geen vermenging met Kipande. dat vond ze niet goed voor de leerlingen. Beter is het om de ‘vruchten’ in Kilangala geheel te verwerken.

Kilangala krijgt dus op deze manier een geheel eigen opleidings mogelijkheid. wij moeten wel de officiele weg bewandelen: een officiele brief met plannen enz. maar zij zag geen enkel bezwaar en zegde alle medewerking toe. van onze Kant: protanz levert de 7 lokalen, waarvan er nu drie in een vergevorderd stadium zijn. daarbij komen ook toiletten en een kantoor. wij stellen voor om alles kalm aan te doen (pole,pole). per jaar een klas. de eerste klas zou kunnen worden geopend in januaei 2010. de huidige kinderen van groep c in de kleuterschool worden dus de eerste leerlingen, daarna groeit de school ieder jaar een klas door dus per jaar met de leerlingen mee. Maandag as gaan we met een aantal mensen de brief opstellen en de plannen verder bespreken. ik ben erg blij met dit resultaat, maar ben me bewust dat een en ander ook een wissel op protanz en mijzelf legt. Overigens ondersteunt de hele regio het plan. ook de school in Kipande. (het hoofd van die school was mee naar Namanayere). De school in kipande zal door de ineke alberda school enorm worden ontlast. ik vroeg aan het hoofd of hij niet ‘jaloers’ is (jalouzie is overigens iets dat ze nauwelijks hier kennen). hij zei ‘nee, waarom, ik word er alleen maar beter van. De drie lokalen in aanbouw zijn uitwendig nu zo goed als klaar. de daken zitten erop. nu van binnen nog. er is sinds de opdracht ontzettend hard aan gewerkt. ik hoef er absoluut niet achteraan te zitten zoals vorig jaar.

De missie heeft voor het geheel van de school het school terrein nog aanzienlijk vergroot. de kleuterschool heeft dit jaar heel goed gedraaid. alle lof. oscar heeft zijn opleiding gedaan. de eerste juf is nu op weg naar de opleiding in morogoro. de school krijgt een echte professionele uitstraling. er is nu ook een soort oudercommissie, (kamati ya wazazi) met een echt bestuur. op de vergadering waar ik bij was is besloten dat de ouders zelf een sweeter moeten kopen. (het kan daar echt koud zijn). verder werd er aangenomen dat ouders 2000 tsh per kind moeten betalen als een van de ouders niet opkomt draven voor het wieden van de schoolakker. ook is afgesproken dat de school stap bij stap onafhankelijk wordt. vanaf volgend jaar 2010 moeten de uniformen door de ouders bekostigd worden.