Nelleke Nieuwenhuis is naar Tanzania
Nelleke wilde al in 2006 bij ons komen, maar door het overlijden van Ineke kon dat toen niet doorgaan. Nu is zij alleen naar Kilangala en gaat voor 3 maanden in mijn huis wonen om ook voor mij daar bezig te zijn voor de school.
zie haar eigen introductie hieronder.
Bericht van de plaatselijke overheid wat betreft de samenwerking met de lagere school
Eindelijk hebben wij een positief bericht gekregen van de plaatselijke autoriteiten dat zij willen samenwerken met ons plan voor de bouw van een lagere school in aansluiting op de kleuterschool.
De kleuterschool krijgt de beschikking over een extra akker voor de verbouwing van mais.
De bedoeling is de school op den duur onafhankelijk te maken. Er dienen dus eigen inkomsten gecreëerd te worden. Mozes wil een groot deel van zijn eigen akker voor een luttle bedrag afstaan aan de school. Schitterend!
Hoe zat het ook al weer?
vorig jaar om deze tijd was ik in Klilangala, Tanzania. Mijn voornaamste taak was toen om te onderzoeken of het mogelijk was om een lagere school te bouwen als vervolg op de kleuterschool. Met name de participatie van de plaatselijke overheid was nodig om de onderwijzers te financieren. In samenwerking met Mozes, de manager van de missie, hadden wij een fantastisch plan opgesteld.
De voornaamste punten waren:
1] . groeischool: ieder jaar een nieuw lokaal, een schoolmeester woning, toiletten enz, zodat het aantal leerlingen dat van de kleuterschool afkomt [ veertig] precies opgevangen kan worden op de lagere school, te beginnen met klas 1en ieder jaar een klas erbij.
2] . Maximaal leerlingenaantal per klas veertig! Dat is dus het aantal leerlingen dat van de kleuterschool afkomt. Onderwijs kan dan op elkaar afgestemd worden. Alle onderwijs vindt plaats om hetzelfde terrein.
Veertig leerlingen per klas lijkt veel, maar is daar in Tanzania juist weinig. In Kipande, het naast gelegen dorp, zitten in iedere klas 80 tot 100 leerlingen.
3] . De school kan zo een modelfunctie krijgen zoals de kleuterschool nu ook heeft.
4] . De naam van de school wordt ‘Ineke Alberda’ lagere school. De naam ‘Ineke Alberda ‘ staat ook garant voor kwaliteit.
5] . De missie heeft een geweldig terrein ter beschikking gesteld rondom de kleuterschool, waar volop ruimte is om te bouwen en andere toekomstige activiteiten te plannen. Ook komt er een aparte ruimte waar de onderwijzerswoningen kunnen komen. [ volgens de Tanzaniaanse regels moet een school afgeleverd worden met onderwijzerswoningen] .
6] . De lokalen, huizen enz. worden weer gebouwd door aan de missie verbonden Vocational Training Centre, een soort ambachtsschool, waar leerlingen een beroepsopleiding krijgen. De bouw is dus een schitterende oefenmethode. De VTC heeft ook de kleuterschool gebouwd, een waar huzaren stukje. Ook gaan er zoveel mogelijk mensen uit het dorp bij de bouw betrokken worden .
7] . Kilangala wordt op deze manier een educatiecentrum, waar straks alle typen van onderwijs mogelijk zijn. Kleuter, lageronderwijs, beroepsopleiding, en even buiten het dorp een al aanwezige secundary school. [ havo-vwo ] . Een geweldige stimulans voor de plaatselijke bevolking.
Belangrijk was\is de participatie van de overheid, zij moet het onderwijzend personeel financieren. Ook al zijn de salarissen daar in verhouding erg laag, op den duur is het onmogelijk deze te blijven financieren. Bovendien zit hier ook een principiële kant aan. Uiteindelijk moet de school vanuit Tanzania gefinancierd worden .
Hoe ging het verder:
aanvankelijk hadden wij een heel goed gesprek met een hoge functionaris in Mnamanyere, het district waar Kilangala onder valt. Men zag geen enkele belemmering. Men was zelfs enthousiast. Wij zouden onze punten in een officiele brief moeten onderbrengen, waarna de procedure zou kunnen starten. Deze brief is door de missie nog voor mijn vertrek verstuurd.
Helaas, na een maand kwam er een soort afwijzing. Er gebeurde een hele tijd niets tot er in november een brief kwam. Zo mogelijk publiceer ik de brief op Picasso.
Wat nu?
wij gaan in het bestuur gedegen praten of wij het project van de lagere school nog willen doorzetten.
Er moet nog een duidelijker contract komen met de overheid.
ProTanZ zal verbreed moeten worden ten einde de financiele lasten de komende jaren te kunnen dragen.
Plan van aanpak
ik wil nu wat regelmatiger publiceren, dus volgende maand verder.
Introductiebrief Nelleke
Mag ik mij even voorstellen…..
Mijn naam is Nelleke Nieuwenhuis,53 jaar,en getrouwd met Eric Treep. Het is ons tweede huwelijk. Samen hebben wij 6 kinderen en sinds 31augustus van dit jaar de trotse grootouders van een kleindochter.We wonen in Zeist en al onze kinderen zijn inmiddels uitgevlogen.
Ik ben jarenlang in het basisonderwijs werkzaam geweest.De laatste 10 jaar ben ik met veel plezier werkzaam in de zorgsector. Eerst in de psychogeriatrie en later in de zorg voor verstandelijk beperkten. Op dit moment ben ik werkzaam als zorgcoördinator voor mensen met een verstandelijke beperking en, daarbij, een psychiatrisch ziektebeeld.
6 jaar geleden kreeg ik van mijn man en kinderen “toestemming” om 3 maanden vrijwilligerswerk te gaan doen in Suriname. Een lang gekoesterde wens kwam uit……Daar bleef het niet bij! 3 jaar later ging ik weer…nu naar Ghana. Tijdens mijn verblijf in beide landen heb ik m’n oude vak weer opgepakt;onderwijs geven, bezig zijn met kinderen.
En nu dan naar Tanzania.
Via het Zeister Zendings Genootschap kwam ik , bijna 4 jaar geleden al, in contact met Protanz en dus met Herman en Ineke. De contacten werden gelegd en ik was welkom in Tanzania om hen te ondersteunen bij hun aktiviteiten. Niet lang na de eerste kennismaking overleed Ineke. Een klap voor Herman en zo vele anderen. Het betekende ook dat mijn komst naar Tanzania niet doorging. Mijn plannen moest ik wijzigen en ben uiteindelijk naar Ghana vertrokken waar ik met veel plezier gewerkt en gewoond heb.Toch bleef ik het project van Ineke en Herman volgen via internet.Het afgelopen jaar heb ik het contact met Herman weer opgepakt en het gaat nu gebeuren; van 3 januari tot 1 april 2010 ben ik in Kilangala! In overleg met Herman ga ik me met verschillende aspecten van de school bezig houden. Ik kijk er naar uit en hoop iets te kunnen betekenen voor de school. Ik mag wonen in het huis van Herman en daar ben ik erg blij mee. Het ziet er geweldig uit. Mijn man komt de laatste 3 weken van mijn verblijf. Dat vind ik heel fijn, omdat ik mijn ervaringen dan nog beter kan delen. We gaan dus samen weer terug naar Nederland.
Mocht u het leuk vinden om eens iets te lezen over mijn belevenissen aldaar, dan kan dat. Via internet nellekeuitzeist.waarbenjij.nu zal ik regelmatig van me laten horen.
Vriendelijke groeten, Nelleke Nieuwenhuis.