Kilangala, Woensdag 13 november 2019, de grote dag heeft plaatsgevonden
De ‘Ineke Alberda’ School: de kleuterschool en de basisschool, met alles wat daar aan toebehoort:
- een kleuterschool met 4 klassen,
- een lagere school met 10 lokalen,
- stoelen, tafels, banken, kasten,
- een keuken,
- toiletten,
- 7 schoolmeesterhuizen,
- water- en elektravoorziening,
- een grote schoolakker voor voedsel ten behoeve van de kinderen,
- speel- en sportvelden,
- een heuse speeltuin,
- toegangsweggetjes met bomenaanplant,
- een waterkering tegen regen/modder/stromen uit de bergrug,
En alles dat wij hier nog vergeten mochten zijn, is tijdens een groot feest officieel overhandigd, ‘teruggegeven’, aan de bevolking en de plaatselijke en regionale, educatieve, Overheden.
Hiermee is dit project een officiële Tanzaniaanse School geworden en valt daarmee geheel onder Tanzaniaanse wetgeving en verantwoordelijkheid. In principe is onze bemoeienis teneinde.
Dit is als Stichting ProTanZ onze bijdrage geweest aan de taak die wij meer 13 jaar gleden op ons genomen hebben, zoals de statuten van onze stichting ons opdroegen: de bevordering van de educatie in het gebied ten noorden van Sumbawanga in de provincie Rukwa, Tanzania.
Met dank aan al onze sponsors en vrijwilligers in Nederland kon niemand 13 jaar geleden bevroeden dat in samenwerking met de missie-leiding, KVTC, en de plaatselijke bevolking in Kilangala, -dat door deze coöperatie- zo’n prachtig scholenproject zich kon ontwikkelen, die de naam draagt van de stichtster Ineke Alberda. (Overleden 15 maart 2006, Kilangala, Tanzania).
Nee, niemand kon dit bevroeden want dit project is niet statisch geweest, geen exportartikel van een Nederlandse school naar een klein dorpje ergens in Afrika, nee, de school is ontstaan uit de vraag die daar aanwezig was, naar de mogelijkheden die daar aanwezig waren. Daaruit is deze school gegroeid, als een ‘groeidiamant’: ieder jaar, of paar jaar, kwam er een gedeelte bij, al naar gelang de behoeften en de mogelijkheden in Nederland als in Kilangala waren. Ook is al gaandeweg het contact met de Overheid gezocht omdat wij niet eeuwig ter plekke moet willen blijven zijn, maar dat het ‘ownership’ hoort, waar het zijn moet: aldaar.
Natuurlijk zijn wij als bestuur dankbaar en ontroerd, (en natuurlijk ook wel een beetje boel trots) dat ondanks veel tegenslag, en vooral ook dankzij de samenwerking, deze prachtige school ontstaan is. Eigenlijk beseffen wij het nog nauwelijks! Daarom kunnen wij nu ook niet uitgebreide beschouwingen leveren, het is ons als bestuur soms zwaar te moede. Dit te meer daar wij juist rondom deze tijd, zelf, in ons persoonlijke levens moeilijke tijden meemaken. Wij gedenken ook het verlies van onze penningmeester Hans Oosterhoff die enkele maanden geleden overleed. Daarom zal u elders op de site enkele persoonlijke indrukken lezen van de deelnemers aan de reisgroep die bij de overdracht aanwezig waren. Ook de mijne.
Namens het bestuur,
Herman Hendricks, coördinator