Blog

lieve mensen, dit bericht had eigenlijk nog in Tanzania geschreven moeten worden, maar ja, toen deed het internet het daar niet zo goed en daarom schrijf ik het nu maar zo’n anderhalve maand later vanuit Nederland om u van de laatste ontwikkelingen op de hoogte te brengen en daarmee ook de mededelingen over mijn reis af te sluiten.

donderdag , de dag voor ik met Mozes zal vertrekken naar Dar Es Salaam teneinde zondag op het vliegtuig te stappen ben ik nog bezig met de begrotingen. en wie komt daar langs laat in de middag ? het schoolhoofd uit Kipande die naar Namanyere geweest is en hij heeft een nieuwe onderwijzer bij zich. het is een jonge man. zijn naam ben ik in de gauwigheid vergeten. ik heb hem maar even kunnen spreken . maar dat doet er ook niet toe. belangrijk is dat er nu inmiddels twee onderwijzers zijn . er kunnen nu twee klassen van start gaan. [ook de klas die vorig jaar eigenlijk al in Kilangala zou beginnen . die kinderen moesten bij gebrek aan een onderwijzer toch nog naar de eerste klas van de lagere school in Kipande gaan maar kunnen dus nu vanaf de 2e klas de ‘Ineke Alberda’ lagere school bezoeken] . belangrijk is vooral dat de overheid zich aan haar beloften blijkt te houden . ik ben erg dankbaar voor wat er allemaal tijdens deze reis is gebeurd.

het belangrijkste van alles is dat de Ineke Alberda lagere school van start is gegaan . naast de reeds bestaande en goed draaiend kleuterschool is nu ook de lagere school definitief geopend en wel met 2 onderwijzers in 2 klassen. Met de daadwerkelijke participatie van de overheid in het scholenproject blijkt zij een betrouwbare partner te zijn .

hiermee zijn de scholen is een nieuwe onomkeerbare fase gekomen:
de lagere school zal verder groeien tot een normale overheidsschool met 7 klassen.
de overheid financiert de onderwijzers en neemt de exploitatie van de gebouwen over.
dit geldt vanaf nu voor de lagere school en vanaf 2016 ook voor de kleuterschool .
na 2016 is de exploitatie van de gehele school in de handen van de overheid.

de beide scholen zullen de naam ‘Ineke Alberda’ dragen . deze naam is niet alleen bedoeld als een memorial maar is tevens de intentie voor goed onderwijs. de school zal in de regio een voorbeeldfunctie vervullen.

van onze kant betekent dit dat wij de nieuwbouw zullen financieren. dwz, naast wat er reeds al is, in het totaal nog 5 klassen, 1 kantoortje, 7 huizen , school- en kantoormeubilair [ niet de leermiddelen, die komen voor rekening van de overheid ], een toiletblok met 12 latrines , egalisatie van de grond, speeltoestellen, nog 2 jaar de exploitatie van de kleuterschool en enkele andere bijkomende kosten . dat betekent met elkaar toch nog een bedrag van tegen de 150.000,00 euro.

dat laatste brengt mij meteen weer met beide benen op de grond en hier terug in Nederland . dat is een enorm bedrag. ik schrik er iedere keer weer van . gelukkig hoeven wij dit niet in een keer op te hoesten. de school is vanaf haar ontstaan een ‘groei’school geweest . dus ieder jaar een gedeelte te financieren en daarmee te bouwen. zo is de kleuterschool verwezenlijkt, de keuken en toilettengroep voor de kleuters; is het huidige schoolterrein van 4,35 hectare verworven; de schoolakker ontgonnen; zijn 3 klassen van de lagere school gerealiseerd [waarvan nu een als kantoor voor de onderwijzers wordt gebruikt]; is een schoolmeestershuis in aanbouw en reeds gefinancierd. en dat alles in 6 jaar tijd .

alle reden dus om zonder slapeloze nachten naar de toekomst te kijken . en en dat bleek ook na mijn terugkomst in Nederland . na indiening van onze plannen en budgetten heeft de ZZG uit Zeist een uit eerdere acties verkregen bedrag van 15000 euro verdubbeld tot 30.000 euro. dat betekent dat wij onze plannen voor dit jaar kunnen beginnen te financieren.

voor dit jaar [2013] willen wij proberen te realiseren :
een dubbel schoollokaal
een toiletblok van 12 klassieke latrines
1 schoolmeestershuis, zo mogelijk een 2e .

de ZZG heeft ons trouwens vanaf het begin van het vertrek van Ineke en mij naar Tanzania met raad en daad terzijde gestaan . dat neemt natuurlijk niet weg dat wij ook al de andere sponsors ontzettend dankbaar zijn die ons geholpen hebben en ons nog steeds helpen .

dit is de afsluiting van de rondschrijfbrieven over mijn laatste reis naar Tanzania. naast de kleuterschool draait nu ook de lagere school . geweldig, maar we hebben uw steun in alle opzichten nog nodig voor het project over een aantal jaren helemaal klaar zal zijn. en het is een geweldig project : onderwijs in een van de armste gebieden in Tanzania . de vlag wappert.

lieve mensen, de internetverbinding is op dit moment bar en boos. soms verstuur ik berichten die in een groot gat verdwijnen. zeer frustrerend. nu doet hij\zij het even. ik stop met schrijven hier. alle dingen zijn gedaan . de Tanzaniaanse vlag wappert. de onderwijzeres geeft les. ik moet mijn spullen inpakken en nog heel veel dingen afhandelen. ik heb ook de officiele tekening met de schoolgrond. nu, moet met Sep nog in grote kennel en bagage en twee handen in en uit vliegtuig komen . maar de papieren zijn , dank zij Maaike in orde.

SHULE YA MSINGI INEKE ALBERDA IMEANZA
DE INEKE ALBERDA BASISSCHOOL IS BEGONNEN

Afgelopen woensdag was het dan zover: de school is geopend! Het ging niet met festiviteiten of enig vertoon gepaard, maar gewoon : laten we nu maar eens beginnen . Ik was er om 8 uur om foto’s te nemen , maar dat was te laat! Ze waren al bezig te tellen en later te zingen.[ Dat hebben we de volgende ochtend ingehaald, niet nog een keer te laat.] Maar die eerste dag bleek er ook van alles niet te kloppen. Alle begin is moeilijk . Gelukkig besefte de juffrouw dat ook . Ze kon gewoon nog niet werken want de krijtjes en andere benodigdheden zaten nog achter slot een grendel. Bovendien waren er 56 kinderen . Er waren stoelen tekort . Daarom werd er klassikaal geteld en gezongen. Ze kon niets anders . Uiteindelijk is alles weer opgelost, maar was wel uitputtend, bv ondanks alle verzoeken om het schoolbord opnieuw te verven had de betrokkene dat achterwege gelaten. Opnieuw verzocht. Ook
de volgende ochtend bleek dat ondanks beloften niet gebeurd. Dat zijn momenten die slecht voor je gezondheid zijn .

Later kon de onderwijzeres weer verder. Maar er bleek nog iets aan de hand. Wij dachten dat er in totaal 50 tafeltjes en stoeltjes moesten zijn. Er waren echter veel te veel tafeltjes en veel te weinig stoeltjes gemaakt . Degene die vorig jaar teveel tafeltjes maakte dacht waarschijnlijk : laat ik dat compenseren met te weinig stoeltjes. Of omgekeerd. Er moet tenslotte evenwicht in deze wereld zijn . Er moeten dus nog extra stoeltjes bij gemaakt worden . Nu ja, alles komt goed . S’middags kwam het hoofd uit Kipande . De vlag van Tanzania moet toch eigenlijk wel gehesen worden. Tenslotte is dit nu overheidsgrond. En waar de overheid is, daar moet de vlag. De vlag zal gehesen wordenvoor ik wegga. Dit bevestigt voor mij dat het allemaal echt is nu.

Ik heb respect voor dat hoofd uit Kipande . Het is een pietje precies, maar dat is juist een verademing. Maar vooral : hij heeft hart voor de zaak. Hij bevestigde nogmaals dat hij er alles aan zal doen om deze school tot een succes te maken . Deze school moet een voorbeeld zijn voor de gehele regio. Mijn accu is nu bijna leeg. Ik ga deze brief verzenden. Zondag hoop ik over de 2e schooldag te schrijven . Morgen gaan we opnieuw met het hoofd naar Sumbawanga . De laatste spullen aanschaffen. Ook gaat Thomas mee om hout te kopen voor de meubeltjes. Volgende week om deze tijd zijn we allang op weg naar Dar Es Salaam . Ik ben Sep aan het voorbereiden voor de lange reis. Maaike, de bevriende dierenarts, heeft de laatste gegevens aan het testbureau doorgegeven., waar het bloed van Sep goed is aangekomen. Als het goed is, komt de uitslag nog op tijd om Sep ongehinderd in Nederland te krijgen.

Siku Kuu ‘een grote dag’

Dit was een grote dag voor de kinderen uit deze regio, de overheid, de Kilangala Missie, de Stichting ProTanZ en ook voor alle donoren van de stichting. Vandaag is het gebied van de school officieel opgemeten. Op de hoekpunten zijn palen in de grond geslagen. De landmeter had zelfs een stateliet-meter. Voor ik wegga krijg ik de gegevens. Ook de man uit Namanyere, die wij enkele weken geleden spraken, was zelfs
meegekomen. Daarover straks meer. Verder de lokale onderwijsman uit Kipande . Iedereen was erg te spreken over het gebied voor de lagere school en de kleuterschool. Het terrein gaat nu officieel naar de overheid.
Vanochtend vroeg waren er de eerste kinderen uit Kipande er alsmede het hoofd van de school aldaar die zolang hier de ook het hoofd is tot dat de Ineke Alberda school geheel zelfstandig is. De hoofdmeester heeft alle dingen bekeken en enige terechte opmerkingen gemaakt . Ook zijn er directe plannen gemaakt voor de klasse tafel en stoel voor de onderwijzer en stoelen en tafels en een afsluitbare kast voor in het kantoor. Inmiddels zijn al die dingen gecalculeerd en worden zo spoedig mogelijk gemaakt.

En ja, natuurlijk moet de school starten en zijn er nog niet de spullen voor de onderwijzers om les te geven. Ik heb toegezegd om voor 1 keer deze dingen te betalen voor de twee klassen, maar dat daarna dit equipment voor rekening van de overheid komt. Morgen gaan we naar Sumbawanga om al deze dingen aan te schaffen. 

WOENSDAG 27 FEBRUARI GAAT DE SCHOOL OPEN MET DE EERSTE KLAS

in het nagesprek in het hoofdkantoor van de missie heb ik nogmaals bevestigd dat wij in 2013 in ieder geval 2 nieuwe lokalen gaan bouwen. Het 1e schoolmeesterhuis afmaken [ reeds betaald , maar de bouw werd
gestopt vanwege het weblijven van de onderwijzer]. zo mogelijk een 2e schoolmeesterhuis bouwen. zo mogelijk toiletten. Eerst kunnen de toiletten van de kleuterschool gebruikt worden. Wij bij de lokalen ook de meubels, zowel voor de kinderen als onderwijzers, leveren, maar niet het schoolequipment. Dus de hardware, maar niet de software, de leermiddelen. Zo mogelijk wordt het terrein voor lagere school voorzien van een laagje grint. Dat is redelijk goedkoop te krijgen bij de Chinezen die hier aan de weg werken. In zijn dankwoord verzekerde de man uit Namanyere dat de overheid van Tanzania zeker voor dat deel zal zorgen zoals ook voor de onderwijzers. En toen kwam de aap uit de mouw. Hij wilde al 3 onderwijzers sturen . Dus er nog 2 bij. Nou zo heb je niets en zo krijg je teveel . [Deze man werkt tenminste , in tegenstelling tot die man van de vorige keer die van alles beloofde en niets deed.]
Nu ja, dan moet hun kantoor maar een lokaal worden . Er komt wel een oplossing als het zover komt . 

Als slot bedankte hij de board of ProTanz [ en daarmee dus ook alle sponsors] voor alle moeite die zij doen om de Staat te helpen het onderwijs in deze achtergebleven regio te verbeteren. En Ineke Alberda betekent niet alleen de remenberence , maar is ook een standaard voor onderwijs.: Nu ja , een siku kuu, een grote , goede dag , woensdag gaat eindelijk de school beginnen . De mensen zijn hier echt heel erg blij. Veel mensen komen gewoon langs om te feliciteren. Maar ja, wij moeten als Stichting ProTanZ hard aan de slag om opnieuw fondsen te werven. Maar het is voor een goede zaak . En bovendien eindig , want over een paar jaar kan de Ineke Alberda School in zijn geheel worden overgedragen aan de overheid.

Noem mij maar weer gewoon Herman en niet langer Thomas, want het heeft even geduurd , maar nu is ze dan eindelijk aangekomen : de nieuwe onderwijzeres. Mozes en ik hebben haar vanmiddag uit Kipande gehaald . Daar stond op de afslag naar Kilangala met haar boeltje : een bed en een oude matras. Ze was op een open Truck [ in de bus] kan je niet al je spullen meenemen helemaal ergens bij het Tanganika meer vandaan gekomen . Vandaar dat het nog twee weken geduurd heeft voordat ze na haar eerste bezoek weer terug kon komen . Er gingen hier al verhalen rond dat ze de afgelopen tijd in een erg afgelegen gebied voor de klas stond , waar nauwelijks vervoer is.
Eerlijk gezegd zijn de afgelopen 2 week best moeilijk geweest voor mij. Want ik geloofde er geen barst meer van . Vandaar dat ik mij Thomas liet noemen . En vandaar dat ik weinig van mij liet horen , want opnieuw moeten ervaren om met een kluitje in het riet gestuurd te zijn was even teveel . Maar ik heb haar gekust vanmiddag op het kruispunt. Dwz een heel klein kusje op haar wang. Mozes heeft een foto genomen, dus nu is het waar !Voor de dame in kwestie was het waarschijnlijk een iets mindere ervaring , maar goed ze moest ook iets over hebben voor het goede doel.

Helaas spreekt ze niet of nauwelijks engels. De communicatie zal dus via mijn turks Swahili moeten verlopen of via de bemiddeling van Oscar, die heel goed engels spreekt en tot nu toe steeds mijn grote hulp is . Natuurlijk wist ik ook wel dat ze zou komen , al was het alleen al vanwege alle activiteiten die we ontplooid hebben. De klaslokalen zijn weer van glas voorzien, er is geschilderd, en het huis waar ze zou komen te wonen is helemaal opgekapt. [ de bouw van het nieuwe schoolmeestershuis was gestaakt vanwege de trage komst van de onderwijzer, maar inmiddels is de bouw weer hervat].

Daarnaast is ook een plan gemaakt waar het nieuwe lokaal met 2 klassen gaat komen en maakt de VTC een begroting die klaar is voor ik vertrek over een dag of 12/ 13 al.
Ook zijn er nieuwe tafeltjes en stoelen in de maak . 30 voor de lagere school . We hadden al 25 per klas . Het nieuwe aantal leerlingen per klas blijft 40 [en niet 45 ]. dus per klas moeten er 15 bij komen . Voor de lagere school dus 30 meubeltjes totaal . Deze zijn zo goed als klaar. Maar ook op de kleuterschool moet het aantal leerlingen omhoog om het benodigde aantal van 40 kinderen te halen die op een gegeven moment naar de lagere school gaan .
We verhogen het aantal kinderen per klas van 25 tot 30 en er komt een extra bovenklas van 10 kinderen uit Kipande . Zodoende moeten er nog 25 tafeltjes en stoeltjes bijkomen. Best nog wel een hele investering want de prijzen schieten hier omhoog en de euro staat relatief laag. We zullen als Stichting ProTanZ hard moeten werken om aan alle nieuwe plannen gestalte te kunnen geven. Vanmiddag voor wij de onderwijzeres ontmoetten hadden wij een gesprek in Kipande met de plaatselijke overheidsman voor het onderwijs en het hoofd van de lagere school in Kipande . Dat was een goed gesprek . Wat ik er van mee neem is ten eerste dat de school in Kipande gewoon uit zijn voegen barst. Het aantal leerlingen is 2 maal zo hoog als toegestaan. De nieuwe lagere school in Kilangala komt dus voor hen als geroepen. Het hoofd gaat komende week nu zelf in Namanyere pleiten voor de 2e onderwijzer, die eigenlijk al is toegezegd. Maar belangrijk is dat zij een bondgenoot zijn .

2e .Het hoofd van Kipande wordt ook tijdelijk het hoofd van Kilangala tot dat de school geheel zelfstandig kan worden . maandag komt hij om alle wensen kenbaar te maken zodat de school nog volgende week echt kan beginnen.
3e In de toekomst gaat de kleuterschool geheel geïntegreerd worden . Dit is voor het eerst in deze regio en misschien wel in heel Tanzania dat er vanuit een kleuterschool een basisschool voortkomt en niet andersom.
4e de school gaat officieel de ‘Ineke Alberda Shule ya msingi’ heten . [ shule ya msingi betekent basisschool] De onderwijsman las dat officieel voor .
5e de nieuwe school gaat zich in alle mogelijke coöperatie met Kipande ontwikkelen. Step by step.
6e. mogelijk volgend jaar januari zou een officieel openingsfeest kunnen plaatsvinden met een officiële naamsonthulling enz .
7e . als laatste punt zei de onderwijsman dat er ook een schoollied moet komen . Wat daar mijn wensen voor waren . Nu, duidelijk was dat ik graag de naam van Ineke er in vermeld zag. Dat gaat dus gebeuren. Verder heb hier eens de slogan ‘elimu ni muhimu’ bedacht. Educatie is belangrijk. Dat kwam nadat ik de betekenis van beide woorden vlak na elkaar tegen kwam en toen dacht : wat allitereert dat leuk . Dat wordt dus ook in het nieuwe lied opgenomen. Elimu ni muhimu. En zo is het .

Nog iets belangrijks. Maandag komt er ook een officiele landmeter die het land van de school opmeet waardoor het overgedragen wordt aan de gemeente Kipande . Daarmee wordt de school in wezen al eigendom van de overheid. Het was een van de voorwaarden die in Namanyere gesteld waren. Morgen wordt het laatste stuk akker voor de 2e keer geploegd waarna in dat gedeelte tarwe wordt gezaaid. Al met al : belangrijk is dat er met de komst van de onderwijzeres een nieuwe onomkeerbare stap hier in het onderwijs in dit onderontwikkelde gebied van Tanzania is gezet . En daar is het uiteindelijk allemaal om begonnen.

Eerder had ik al verteld dat zich inmiddels een schooljuffrouw op de missie had gemeld om te zien waar ze zou komen te werken. Helaas
waren Mozes en ik naar Sumbawanga en konden haar dus niet ontmoeten . Mozes ‘ assistent alsmede Roza en Christoffer van de kleuterschool hebben haar verwelkomd. Zij kregen de indruk dat zij zeer verheugd was hier naar toe te komen. Inmiddels zijn Mozes en ik vandaag naar Namanyere geweest en hebben daar niet met de allerhoogste baas gesproken – die was ziek – maar wel met iemand die goed op de hoogte was. Hij bevestigde de komst van de onderwijzeres en vertelde dat er ook nog een onderwijzer in aantocht is . Zo wacht je een jaar op iemand en zo heb je er zomaar twee.

In een brief, die ik helaas niet kan afdrukken omdat ik geen scanner heb , bevestigt hij dat de school in februari start met 2 klassen.
Een klas wordt dan gebruikt als kantoor. Hij vraagt ons tevens voor volgend jaar opnieuw 2 klassen te bouwen alsmede een schoolmeestershuis. Er zit dus continuïteit in. Hij zei ook dat de school in Kilangala zeer noodzakelijk is gezien de bevolkingsgro ei.
Verder hebben we het gehad over de kleuterschool – en ook daarover schrijft hij – en vraagt ons de kleuterschool nog voor 3 jaar te
ondersteunen. Het blijkt namelijk dat dit de eerste keer is dat een bestaande kleuterschool geintegreerd gaat worden in in lagere school .
Ze moeten daar nog ervaring in op doen. Tot nu toe moet een gewone onderwijzer daar les geven. Nu ben ik een ongelovige Thomas geworden, maar ik kan me nu toch niet aan de indruk onttrekken dat dit alles serieus is. Maar goed, ik geloof niet eerder dan dat ik haar gezien heb met eigen ogen.

Inmiddels gaan we wel verder. Morgen gaan we kijken waar de nieuwe lokalen gesitueerd gaan worden. Ook wordt de directeur van de VTC geconsulteerd om een begroting te maken . Die kan ik dan mee naar Nederland nemen zodat we straks een totaal plaatje hebben.
Ondertussen wordt er druk gewerkt aan de stoelen en tafeltjes voor de 2 lokalen om het totaal aantal op 40 per klas te brengen . Voor ieder lokaal waren reeds 25 in voorraad. Ook voor de kleuterschool betekent dit aanpassingen. Wij brengen nu het aantal leerlingen naar 30 en er komt een extra laatste- klas in het meesterskantoor van 10 kinderen om ook hier het totaal aantal op 40 te brengen . [ totaal dus 25 stoelen en tafeltjes]. Ieder jaar kunnen er dus 40 kinderen van kleuterschool direct over naar de lagere school. Ik ben gewoon erg blij met deze ontwikkeling. Ook erg dankbaar dat deuiteindelijke doelstelling in het zicht komt dat de school overgedragen gaat worden. Het wordt geen eeuwigdurend project. Ook de kleuterschool komt in het geheel.

Vallen diverse kanten hoor ik trouwens dat kinderen die van de Ineke Alberda kleuterschool komen het heel goed doen op de lagere school.
Zij behoren in alle klassen tot de besten. Inmiddels zijn de kinderen van de allereerste kleuterklas die Ineke in januari 2006 begonnen is,
beland op de secundaryschool , dus middelbare school. Ongelooflijk. Oscar zegt dat ze het daar ook goed doen . In ieder geval is het fijn dat het werk dat Ineke begonnen is zo wordt doorgezet. Met mijzelf gaat het heel goed . Het is wel druk. Bijna iedere dag zijn er ontwikkelingen , maar dat is juist fijn. Ook met de hond gaat het goed , ja ook tussen de hond en mij floreert het. Hij luistert alsof ik nooit ben weggeweest.

Lieve mensen gegroet.

Lieve mensen van protanz en allen die dit lezen, vooral Peter en Gerda. Ik ben zo blij. Allereerst om Peter, dat alles weer goed lijkt. Wat geweldig. Dit is het beste nieuws van alles. Jullie kunnen weer verder. Ten tweede ben ik blij dat de dienst in Wormerveer goed verlopen is en dat de brief goed is aangeslagen. Fijn dat Gerda aanwezig kon zijn. In het vliegtuig voelde ik me , na e drukke incheck, toch verbonden. Het is goed te weten dat je ergens thuishoort als je zo ver gaat. Ten derde: het is nu vrijwel 100% zeker dat er in februari een onderwijzeres komt. Zij is donderdag al op de missie geweest om kennis te maken. Helaas waren Mozes en ik toen naar Sumbawanga.
Maar ze heeft de school gezien en is heel blij om hier te werken, zei ze tegen Christoffer, het hoofd vd kleuterschool.. Ze is nu weg om haar spullen te halen. Ze komt zo lang in een huis vd missie te wonen. Er staan toevallig een paar leeg. Ze heeft er al een uit gezocht. Haar naam is Julieth Malange, een jonge vrouw.

Ik zei: vrijwel 100%, hoewel het nu wel zeker is. want ik begin steeds meer van de ongelovige Thomas te begrijpen. Ik geloof het niet eerder helemaal zeker voordat ik deze vrouw welkom gekust heb! We zijn nu bezig voor 2 klassen de stoelen en tafeltjes aan te vullen tot veertig. Want het aantal leerlingen zou op 40 komen. Ook worden er in het andere lokaal de ramen ingezet. Het is zelfs niet onmogelijk dat er nog een onderwijzer komt. Maar dat is niet waarschijnlijk. Er zijn zoveel geruchten. Ook op de kleuterschool komen er aanpassingen. Want straks moet de kleuterschool ook veertig kinderen per jaar afleveren. Er komen nu 30 kinderen in een klas ipv 25. En de lerarenkamer gaat gebruikt worden voor een extra klaslokaal voor de oudste leerlingen uit Kipande om het aantal op veertig te brengen die dan alleen het laatste jaar meemaken.
Volgende week woensdag of donderdag gaan Mozes en ik naar Namanyere om daar de prioriteiten te bespreken en een tijdpad op te stellen zodat wij serieus aan de gang kunnen.

Een hele omwenteling. Maar we kunnen vol enthousiasme aan de slag. Ik groet jullie allen. Morgen ga ik hier naar de kerk. De gewoonte is hier dat een bezoeker uit een andere gemeente, namens die gemeente de groeten doet. Ook ik zal morgen namens jullie de warme gevoelens en medeleven vanuit Wormer en Wormerveer doorgeven.

Nelleke Nieuwenhuis is naar Tanzania
Nelleke wilde al in 2006 bij ons komen, maar door het overlijden van Ineke kon dat toen niet doorgaan. Nu is zij alleen naar Kilangala en gaat voor 3 maanden in mijn huis wonen om ook voor mij daar bezig te zijn voor de school.
zie haar eigen introductie hieronder.

Bericht van de plaatselijke overheid wat betreft de samenwerking met de lagere school

Eindelijk hebben wij een positief bericht gekregen van de plaatselijke autoriteiten dat zij willen samenwerken met ons plan voor de bouw van een lagere school in aansluiting op de kleuterschool.

De kleuterschool krijgt de beschikking over een extra akker voor de verbouwing van mais.
De bedoeling is de school op den duur onafhankelijk te maken. Er dienen dus eigen inkomsten gecreëerd te worden. Mozes wil een groot deel van zijn eigen akker voor een luttle bedrag afstaan aan de school. Schitterend!

Hoe zat het ook al weer?
vorig jaar om deze tijd was ik in Klilangala, Tanzania. Mijn voornaamste taak was toen om te onderzoeken of het mogelijk was om een lagere school te bouwen als vervolg op de kleuterschool. Met name de participatie van de plaatselijke overheid was nodig om de onderwijzers te financieren. In samenwerking met Mozes, de manager van de missie, hadden wij een fantastisch plan opgesteld.

De voornaamste punten waren:
1] . groeischool: ieder jaar een nieuw lokaal, een schoolmeester woning, toiletten enz, zodat het aantal leerlingen dat van de kleuterschool afkomt [ veertig] precies opgevangen kan worden op de lagere school, te beginnen met klas 1en ieder jaar een klas erbij.

2] . Maximaal leerlingenaantal per klas veertig! Dat is dus het aantal leerlingen dat van de kleuterschool afkomt. Onderwijs kan dan op elkaar afgestemd worden. Alle onderwijs vindt plaats om hetzelfde terrein.
Veertig leerlingen per klas lijkt veel, maar is daar in Tanzania juist weinig. In Kipande, het naast gelegen dorp, zitten in iedere klas 80 tot 100 leerlingen.

3] . De school kan zo een modelfunctie krijgen zoals de kleuterschool nu ook heeft.

4] . De naam van de school wordt ‘Ineke Alberda’ lagere school. De naam ‘Ineke Alberda ‘ staat ook garant voor kwaliteit.

5] . De missie heeft een geweldig terrein ter beschikking gesteld rondom de kleuterschool, waar volop ruimte is om te bouwen en andere toekomstige activiteiten te plannen. Ook komt er een aparte ruimte waar de onderwijzerswoningen kunnen komen. [ volgens de Tanzaniaanse regels moet een school afgeleverd worden met onderwijzerswoningen] .

6] . De lokalen, huizen enz. worden weer gebouwd door aan de missie verbonden Vocational Training Centre, een soort ambachtsschool, waar leerlingen een beroepsopleiding krijgen. De bouw is dus een schitterende oefenmethode. De VTC heeft ook de kleuterschool gebouwd, een waar huzaren stukje. Ook gaan er zoveel mogelijk mensen uit het dorp bij de bouw betrokken worden .

7] . Kilangala wordt op deze manier een educatiecentrum, waar straks alle typen van onderwijs mogelijk zijn. Kleuter, lageronderwijs, beroepsopleiding, en even buiten het dorp een al aanwezige secundary school. [ havo-vwo ] . Een geweldige stimulans voor de plaatselijke bevolking.

Belangrijk was\is de participatie van de overheid, zij moet het onderwijzend personeel financieren. Ook al zijn de salarissen daar in verhouding erg laag, op den duur is het onmogelijk deze te blijven financieren. Bovendien zit hier ook een principiële kant aan. Uiteindelijk moet de school vanuit Tanzania gefinancierd worden .

Hoe ging het verder:
aanvankelijk hadden wij een heel goed gesprek met een hoge functionaris in Mnamanyere, het district waar Kilangala onder valt. Men zag geen enkele belemmering. Men was zelfs enthousiast. Wij zouden onze punten in een officiele brief moeten onderbrengen, waarna de procedure zou kunnen starten. Deze brief is door de missie nog voor mijn vertrek verstuurd.

Helaas, na een maand kwam er een soort afwijzing. Er gebeurde een hele tijd niets tot er in november een brief kwam. Zo mogelijk publiceer ik de brief op Picasso.

Wat nu?
wij gaan in het bestuur gedegen praten of wij het project van de lagere school nog willen doorzetten.
Er moet nog een duidelijker contract komen met de overheid.
ProTanZ zal verbreed moeten worden ten einde de financiele lasten de komende jaren te kunnen dragen.
Plan van aanpak

ik wil nu wat regelmatiger publiceren, dus volgende maand verder.

Introductiebrief Nelleke

Mag ik mij even voorstellen…..

Mijn naam is Nelleke Nieuwenhuis,53 jaar,en getrouwd met Eric Treep. Het is ons tweede huwelijk. Samen hebben wij 6 kinderen en sinds 31augustus van dit jaar de trotse grootouders van een kleindochter.We wonen in Zeist en al onze kinderen zijn inmiddels uitgevlogen.

Ik ben jarenlang in het basisonderwijs werkzaam geweest.De laatste 10 jaar ben ik met veel plezier werkzaam in de zorgsector. Eerst in de psychogeriatrie en later in de zorg voor verstandelijk beperkten. Op dit moment ben ik werkzaam als zorgcoördinator voor mensen met een verstandelijke beperking en, daarbij, een psychiatrisch ziektebeeld.

6 jaar geleden kreeg ik van mijn man en kinderen “toestemming” om 3 maanden vrijwilligerswerk te gaan doen in Suriname. Een lang gekoesterde wens kwam uit……Daar bleef het niet bij! 3 jaar later ging ik weer…nu naar Ghana. Tijdens mijn verblijf in beide landen heb ik m’n oude vak weer opgepakt;onderwijs geven, bezig zijn met kinderen.

En nu dan naar Tanzania.

Via het Zeister Zendings Genootschap kwam ik , bijna 4 jaar geleden al, in contact met Protanz en dus met Herman en Ineke. De contacten werden gelegd en ik was welkom in Tanzania om hen te ondersteunen bij hun aktiviteiten. Niet lang na de eerste kennismaking overleed Ineke. Een klap voor Herman en zo vele anderen. Het betekende ook dat mijn komst naar Tanzania niet doorging. Mijn plannen moest ik wijzigen en ben uiteindelijk naar Ghana vertrokken waar ik met veel plezier gewerkt en gewoond heb.Toch bleef ik het project van Ineke en Herman volgen via internet.Het afgelopen jaar heb ik het contact met Herman weer opgepakt en het gaat nu gebeuren; van 3 januari tot 1 april 2010 ben ik in Kilangala! In overleg met Herman ga ik me met verschillende aspecten van de school bezig houden. Ik kijk er naar uit en hoop iets te kunnen betekenen voor de school. Ik mag wonen in het huis van Herman en daar ben ik erg blij mee. Het ziet er geweldig uit. Mijn man komt de laatste 3 weken van mijn verblijf. Dat vind ik heel fijn, omdat ik mijn ervaringen dan nog beter kan delen. We gaan dus samen weer terug naar Nederland.

Mocht u het leuk vinden om eens iets te lezen over mijn belevenissen aldaar, dan kan dat. Via internet nellekeuitzeist.waarbenjij.nu zal ik regelmatig van me laten horen.

Vriendelijke groeten, Nelleke Nieuwenhuis.

Gisteravond vergadering met Mozes en de leraren van de kleuterschool. Wat is het toch een groep fijne mensen die zich echt betrokken voelen bij de school en het belang zien dat kinderen een goede kans krijgen. Ze willen ook doorgeven dat zij zelf zo’n goede kans hebben gekregen en die ook benut hebben. De kleuterschool en nu de ontwikkeling van de lager school beschouwen ze echt als uniek. Ook voor Mozes is onderwijs, educatie , een droom die nu gestalte heeft gekregen en gaat krijgen (hoop ik) in de voltooiing van de basisschool.

Ja, aan die basisschool zitten heus nog wel haken en ogen maar het is niet onmogelijk daar mee door te gaan. In tegendeel: het heeft alle kans van slagen. Natuurlijk is het financiële plaatje daarbij het belangrijkst. Woensdag en donderdag ben ik naar Kipande geweest en heb ik de lagere school bezocht. De school heeft zo’n duizend leerlingen die in een zevental klassen moeten worden ondergebracht. Ik heb ook de toiletten in ogenschouw genomen (temeer daar we daar o.a. morgen over gaan vergaderen, de toiletten voor de school in Kilangala): erbarmelijk! De lagere school in Kilangala zal echt een zegen zijn doordat het de school in Kipande meer ruimte zal geven. De school is in 1976 in gebruik genomen, maar sindsdien is er weinig meer aangedaan. De ruiten zijn verdwenen of er zijn alleen nog gevaarlijke scherven (ik heb alles op foto’s staan). Wat leuk is, is dat ik nu alle kinderen op de foto heb genomen die, sinds Ineke en Christoffer met de kleuterklas zijn begonnen, op school zijn geweest. Het zijn er wel een stuk of 60 (ik heb ze nog niet geteld) en de oudsten zitten nu in de derde klas.

Ineke en ik zijn precies 4 jaar geleden hier gekomen (begin februari 2005) en de kleuterklas is half januari 2006 van start gegaan. De school draait nu een jaar fantastisch. Natuurlijk staat ieder jaar op zichzelf en bieden behaalde resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst, maar ik heb alle reden om aan de betrouwbaarheid en inzet van de leraren niet te twijfelen. ook aan de ouders ligt het niet: de ouders zijn zeer betrokken. Opleiding en scholing wordt nu als zeer belangrijk gezien, dat is een enorme vooruitgang. Gister kwam een vader uit Kipande met zijn dochtertje. Zij was niet op de foto gekomen en dat wilde hij wel graag. Wij maken vaak het grapje, bij wie het vandaan komt weet ik niet meer, dat de toekomstige president van Tanzania misschien wel van de Ineke Alberda School komt.

De kinderen gaan graag naar school. De week nadat de school weer begonnen was, scholen beginnen hier in januari, zag ik steeds groepen kinderen nog al heel vroeg in hun groene uniformpjes weer naar Kipande vertrekken. Ik vroeg of er geen toezicht was, maar dat was niet de oorzaak: het waren de kinderen die nu naar de lagere school in Kipande moesten, maar gewoonte getrouw naar Kilangala waren gelopen (daar kreeg je ook pap, dus wat zou je in Kipande doen). De eerste schooluren gebeurt er ook vaak wat anders: de kinderen weten (nog) niet hoe ze naar de wc moeten, dus zoeken ze naar een plaatsje (soms in de hoek van de klas, soms buiten) waar zij hun plas kunnen doen. Zij worden dan begeleid naar de toiletten: binnen een paar dagen weten ze dat ze de wc moeten doortrekken en vinden ze het helemaal niet eng meer. Thuis zijn de meesten gewend om op een andere manier hun behoeften te doen.

Morgen hebben we de laatste besprekingen over de huizen voor de leraren. De tekening en de prijs die ik van mr. Zumba, het hoofd van de ambachtsschool kreeg, waren veel te hoog. Ik begrijp die man (en niet alleen die man) soms niet. Morgen gaan we discussiëren over de prijs voor een huis en de eerste toiletten voor de lagere school. Een huis bouwen moet haalbaar zijn voor 5000 euro, hoger ga ik ook niet. We zullen zien. Woensdag wil ik naar huis gaan met het volledige plaatje. het zal hard werken worden om het benodigde geld bijeen te krijgen.

Vele mensen vragen naar wilde dieren: die zijn hier niet, behalve slangen. Charly is gebeten door een slang, maar had gelukkig nieuwe laarzen. Op mijn erf heb ik 2 kleine zwarte slangen gevonden en een in mijn wc op de drempel van mijn slaapkamer (gelukkig ook klein). Verder is het de mierentijd, gelukkig heb ik ze nog niet in huis zoals vorig jaar. Voor iedere mierentype hebben ze een eigen naam: sisimizi zijn kleine mieren, siafu iets grotere en rode mieren hebben een andere naam.

Ik ga dit nu opslaan en versturen…

De laatste week in Kilanga. Vandaag over 14 dagen hoop ik weer thuis te zijn. Volgende week rijden Mozes en ik naar Dar es Salaam en de week daarop vlieg ik. De brief naar de overheid om een registratie voor de Ineke Alberda lagere school te krijgen is in concept klaar en gaat deze week de deur uit. Het moeilijkste punt in alles is dat de leraren een huis van de school krijgen. Deze week, vandaag waarschijnlijk, hoor ik de prijs. Ik ben benieuwd of alles te financieren is, juist nu overal in de wereld zo’n crisis is. Ik ben niet zo op de hooogte van het wereldnieuws (heb wel de inaugeratie van Obama gezien (maar van Nederlandse mensen uit Kipili (Bert en Marjo) hoorde ik gisteravond dat de crisis nog lang niet voorbij is. Ik heb vannacht in sumbawanga gelogeerd want ben bezig om mijn verblijfsvergunning weer te verlengen, maar alles zou vandaag klaar zijn. Tutaona: wij zullen zien.

Het plan voor de school is goed. ieder jaar levert de kleuterschool 40 leerlingen af. De oogst van dit jaar zou dan meteen door kunnen naar de eerste klas van de lagere school. Er zijn nu drie klassen in een ver gevorderd stadium, dus als ieder jaar een klas afkomt kunnen we in 7 jaar de school af hebben. De grond is gereserveerd, ook voor de huizen van de onderwijzers; het is een echt mooi complex. We kunnen echt planmatig werken, hoe bestaat het. Probleem vormt nog steeds de financiering. Thuis moet ik dus goed met mijn bestuur spreken hoe we dit gaan aanpakken en oplossen.

De kleuterschool draait inmiddels weer naar behoren. in total zitter er 100 leerlingen op. Drie ochtend klassen en een middag klas. Vorige week was er een malaria onderzoek. Van de 100 kinderen blijken er 10, dus 10 procent in meer of mindere mate malaria te hebben: zij krijgen een kuur. Het zijn natuurlijk maar momentopnamen, maar malaria is hier onder de mensen en vooral bij kinderen (hoewel dit niet een echt malaria gebied is) toch een van de belangrijkste doodsoorzaken. Preventief werken is wel van belang. De ouders zijn heel trots op de kleuterschool en de lagere school zal voor heel veel mensen een uitkomst zijn. 

Is mijn reis geslaagd? Afgezien wat de prijs van een leraarhuis zal zijn, vind ik dat we nu weten waar we aan toe zijn. Natuurlijk kan de overheid nog dwarsliggen, maar iedereen verwacht dat van die kant geen echte problemen komen. De streek van Kipande is zelf voor begrippen hier een overcrowde school; de school staat slecht bekend, ze zeggen dat de lagere school in Kilangala voor de overhei een geschenk uit de hemel is en er ligt een prachtig plan dat enorm goed op elkaar aansluit. Ik denk dus wel dat het doel van deze reis gehaald is. Ik heb de benodigde contacten gelegd, het plan is klaar.

Wat de beslissing echter zal zijn is nog wel de vraag. Het plaatje wordt in ieder geval duidelijk.