Onze hoofdactiviteit is sinds 2005 het grote ‘Ineke Alberda Scholenproject’ in het kleine dorp Kilangala, Nkasi-District, post Sumbawanga, Tanzania.
Van kleuterklas tot kleuterschool
Het begon op maandag 8 januari 2006 met een eenvoudige kleuterklas in het oude kerkgebouw met 16 kinderen. Initiatiefneemster was Ineke Alberda. De klas mocht zich in een grote belangstelling verheugen. 16 maart 2006 overleed Ineke plotseling aldaar. Maar haar initiatief bleek niet teneinde. Met hulp uit Nederland van Protanz en hulp vanuit de plaatselijke bevolking in Tanzania zette haar assistent het werk voort en de kleuterklas groeide en bloeide.
In november. 2006 kwam haar man, Herman Hendricks, terug in Kilangala. Samen met de missiemanager, Mozes, ontwikkelde hij een echt schoolgebouw voor de kleuters met vier lokalen voor vier leeftijdsgroepen.
In januari 2007 werd met de bouw begonnen, binnen een jaar tijds was het af: een prachtig gebouw. in januari 2008 werd het met een groot feest in gebruik genomen. Er werden 4 onderwijzers [m/v] uit de plaatselijke bevolking aangesteld. Zij kregen allen een opleiding van een jaar tot officiële kleuteronderwijzers. [extern]. Binnen de korstte keren kwamen er nieuwe leerlingen uit Kilangala en de verre omtrek. In 2012 zou de eerste groep naar de lagere school in Kilangala kunnen.
Van Kleuterschool tot Lagere school
Al snel na de opening van de kleuterschool kwam de vraag uit de plaatselijke bevolking ook naar een lagere school. Wij als Protanz zagen in dat zo’n enorme uitdaging onze mogelijkheden als kleine stichting verre te boven ging in zowel de bouw- als de exploitatie kosten. Bovendien druiste dat in tegen onze visie om iets te ontwikkelen wat wij altijd zouden moeten bekostigen.
Daarom hebben wij vanaf dat moment toenadering gezocht tot de overheid. Ons voorstel omvatte het aanbod dat wij de bouwkosten zouden dragen en de overheid de exploitatie op zich zou nemen. De school zou uiteindelijk een overheidsschool moeten worden. Zo vertrokken wij de eerste keer naar Namanyere, de zetel van de Director Education Department, de DED. Men was laaiend enthousiast. Men vroeg ons al vast met de bouw te beginnen. Wij volgden daarbij het ‘groei principe’. Vanaf medio 2008 hebben wij ieder jaar een unit voor de lagere school kunnen bouwen. En ieder jaar togen wij naar Namanyere, maar ieder jaar hetzelfde liedje: er was nog geen geld beschikbaar. In 2012 was de lagere school al zover klaar dat de groep kinderen die in 2008 naar de kleuterschool was gegaan, naar de lagere school in Kilangala haar opleiding zou kunnen vervolgen. Maar de overheid had nog geen enkele onderwijzer gezonden. 2012 was het rampjaar. Wij hadden grote investeringen verricht. Daartoe grote campagnes in Nederland gehouden. Maar geen concreet resultaat. Wij voelden ons oplichters, wij zaten in de put. Helaas moest dus de eerste groep leerlingen naar een lagere school ver weg gaan. Eindelijk in 2013 komt de victorie. Er kwamen onderwijzers van overheidswege, die ook door de overheid betaald worden. Gelukkig heeft deze ontwikkeling zich doorgezet totdat gehele school afgebouwd was in 2019. 10 lokalen, schoolplein, toiletten, keuken, inrichting, schoolakker, ouderraad, uniformpjes, vlag. De school kreeg een naam: ‘Ineke Alberda,
shule ya msingi.’ er is zelfs een schoollied. Dus, alles wat een lagere school in Tanzania nodig heeft. De overheid stelde in totaal 7 leerkrachten aan, als mede een directeur en de school werd tot opleidingsschool verheven. Wat de betaling van de kleuterschool onderwijzers betreft vroeg de overheid ons daar nog voor te zorgdragen, maar zij zouden zeker dit van ons overnemen zodra zij voldoende middelen hadden .
Van lagere school tot het Ineke Alberda Scholenproject.
De overheid stelt heel veel eisen aan een lagere school. Naast de schoolgebouwen, moet de school een grote akker hebben. ook daar is voor gezorgd. Maar ook moeten de onderwijzers op de locatie kunnen wonen. Naast alle gebouwen staan er eveneens 7 schitterde huizen voor de leerkrachten. Als toetje, dankzij een kerkelijke sponsor is er een grote speeltuin en zijn er sportvelden aan het complex verbonden. Ja, het is echt een scholencomplex.
Het jammere
Helaas, er is toch een domper. De Educatieve overheid in Namanyere, waaronder de school valt, weigert ondanks allerlei beloften, vragen om uitstel, contractuele verplichtingen de onderwijzers van de kleuterschool te betalen. Dit werd deze maand, sept. 2023, geheel duidelijk. We staan dus voor een dilemma. Of wij houden vast aan ons uitgangspunt: de school is overgedragen en de overheid is nu verantwoordelijk. Het is verder aan hen. Maar dat betekent ook dat de hele school achteruit zal gaan als de kleuterschool er tussenuit valt. Of wij kiezen toch voor het geheel en blijven de onderwijzers steunen. We hebben voor het laatste gekozen. De school is ons te lief.
Welke activiteiten wij nu uitvoeren
De laatste weken voor ik dit schrijf waren wij heel druk bezig nieuwe lijnen in Tanzania te implementeren om de kleuterschoolonderwijzers een compensatie te geven om het gemis aan de gederfde inkomsten enigszins op te vangen. We noemen het een compensatie omdat het absoluut niet hun salaris is. dat is en blijft de taak van de overheid. Juist vandaag 22 sep. 23 kregen wij het bericht dat er een nieuwe schoolrekening is geopend, met een veiligheidssysteem dat garandeert dat de gelden ook bij de onderwijzers terecht komen. Een en ander vergde nogal wat aandacht en zorg. Als het eenmaal werkt is het vrij gemakkelijk vol te houden zonder al teveel zorgen over corruptie. We hopen dit nieuwe systeem per okt. 2023 te starten met het overmaken van de achterstallige compensaties aan de onderwijzers (zie ook de jaaroverzichten onder “ANBI’’).
Wij kunnen dit financieren met behulp van enkele trouwe donoren. Hoe lang we dit volhouden is de vraag. Maar voorlopig willen wij deze weg bewandelen.